Afijn, wij verblijven nu aan de oostkust van het letterlijk legendarische eiland Chiloè, bekend van o.a. de mooie reisverhalen van Bruce Chatwin. Het is de vraag of ik in contact kom met de mythen en legenden van deze uithoek, vooralsnog heb ik alleen gesproken met de Franse eigenaresse Paula (2e. van links op de foto - de andere niet onaantrekkelijke en zeker niet onaardige dames vertrokken vanochtend al dan niet helaas weer. Na de serie Mannen (zie vorige week) vond ik het tijd voor wat vrouwvolk, om ook mannelijke lezers te verleiden mijn blog te lezen. Mannen lezen namelijk niet zoveel, kijken liever voetbal of sleutelen aan hun auto of schuurtje.
Ik druk mij zo genuanceerd uit, omdat de rol van not-poor-lonesome-cowboy mij nu wel bevalt en ik aandacht van zoveel al dan niet leuke vrouwen tegelijk niet aankan. Een mens of man raakt hier visueel snel wat overvoerd door al dat moois. Ik bedoel niet alleen vrouwen, maar ook de vele andere overdonderende fraaie (ver)gezichten!
Enfin, ik stommelde hier gister erg moe binnen na een twee busreizen van bijmekaar tien uur. Liep hongerig het stille, donkere stadje af, maar alles dicht op zondagavond. Behalve het resto van een hotel waar ik tussen hele nette mensen goddorie lekkere vis at, cungria , met een 1-persoons flesje witte wijn. Terug in het paalslapershotel hadden de vier dames en een man net een visschotel bereid en vroegen mij of ik ook wilde. Te laat! Ik viel echt om en krijg het dan extra snel benauwd als ik opeens in een onduidelijk gezelschap terechtkom - het was volkomen onduidelijk wie wel of geen personeel was. Daarom sprak alleen nog even een stoere leuke zakenman uit Santiago op het terrasje aan het inmiddels weer stijgende water, die in het donker met zijn notebook in de kou, borrel en sigaret erbij, zijn correspondentie inzake de handel in mosselen e.d. deed. Vooral de handel op Moscu, Roessia stemde hem positief, zo niet de huidige regering van Chili. Met naar ik hoop en meende te zien de nodige ironie onthulde hij "die Pinochet" best een "goeie kerel" te vinden, c.q. hebben gevonden...
Over het hier en straks van dit land te spreken: mij vallen in Chili vooral de sterke vrouwen op. Maar gisteravond was daar ook Sebastian, een jongeman van het eiland die mij aspecten van brujeria verklaarde, met name witte en zwarte magie. Wat de laatste betreft, zijn er volgens hem twee mogelijkheden: of je betaalt iemand voor de kennis om een ander iets aan te doen óf je leert het van je ouders.
Onderstaande foto´s nam ik vandaag en gisteravond van het hotel. Binnen lijkt het alsof je een futuristisch back to the future houten (ruimte?)schip zit, alles heel licht van kleur en klank. Er is bijna niemand op het moment, dus kan ik lekker rustig op de pc in de hal naast mijn kamer schrijven. Cool!
Op de andere drie foto´s zie je achter de begraafplaats de baai met brug met daarachter weer mijn hotel (met de gele rechtergevel). Resp. met hoog -vanochtend- en laag -gisteravond- water.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten