De leukste medegasten van Hostal Gabriela Matus zijn één voor één vertrokken en ik blijf achter met een Aziatisch stel uit Londen. Het leek hier de afgelopen dagen net het logement uit Ja Zuster Nee Zuster, met Gabriela (52, gescheiden, drie zonen met goede banen elders in het land) natuurlijk als Zuster Klivia!
De grenzen tussen het "management" en de hotelgasten vervaagden met de dag... Gabriela die gisteravond voor iedereen pizza bakte en een roerend dankwoordje uitsprak met mij als tolk voor de rest: genoemd stel en een Australisch-Japans echtpaar van mijn leeftijd, resp. Andrea en Aki geheten. Mijzelve die donderdag na aankomst mijn eigen houten bed in elkaar hielp schroeven, omdat "mannetje" Claudio de weduwe in de steek liet. Aki, een clowneske Japanner van 60, die vrijwillig tuinierde op haar erf. De heerlijke trossen witte en rode druiven die iedereen vrijelijk mocht plukken... En zo méér....
Trouwens, ´t is dat you het weet, maar het - enige - internetcafé van Pisco deelt vandaag ook in de lichte day after kater: CERRADA. Ik zit nu in de gemeentelijke bibliotheek van Montegrande, een gehucht 3 km. verderop. Werd erheen liftend door de bus opgepikt, bijna op dezelfde plek langs de weg waar ik vanochtend een paar uur geleden in een soortgelijke bus kon stappen. Toen begon de bieb echter nét aan haar middagsluiting, maar bracht een aardige employee mij al ras terug naar Pisco met zijn auto.
Ik kwam woensdagavond jl. in Pisco aan (voor de niet-kaartlezers: ongeveer 150 km. ten oosten van de kuststad La Serena, een end boven Santiago dus...) en had het qua onderdak én overige kommensalen niet beter kunnen treffen. Zelfs nieuwe vrienden, zoals de in Madrid wonende Albanees Elton (ca. 34 jaar) die voor zijn werk een maand naar Santiago werd gestuurd en zoals veel hoofdstedelingen het langere Paasweekend aangreep voor een reisje. Met hem bezocht ik een leuke kunstmarkt in de vallei, waar we ook een duik in een lekker woest en koud riviertje namen. Als enigen, want Chilenen kunnen nauwelijks zwemmen en lijken er niet van te houden. We hadden niettemin veel bekijks, het leek opeens of de halve kunstmarkt leegstroomde om ook een ommetje langs het riviertje te maken! Elton kocht een fraaie wierookstokjeshouder en ik een soort Weleda lotion voor de droge huid. Want het is in deze streek gort- en gortdroog.
Inmiddels heb ik twee excursiones gedaan, waarvan de laatste een hele dag besloeg - ik kan haar vooralsnog alleen foto´s weergeven en "vatten", heel indrukwekkend. Een zwaktebod natuurlijk voor een schrijvertje, maar de plaatjes schreeuwen om geZIEN te worden. BINNENKORT VERTONING OP DIT BLOG!
De andere toer ging naar Mammaluca (Quechua voor ´de beschermende moeder´), een sterrenobservatorium voor de gewone man, zeg maar. In het busje erheen zat ondermeer een oudere Colombiaan wiens postuur, Ego en timbre erg op die van de acteur Ko van Dijk leken (ken you hem nog?). Mijn grapje over een vallende ster toen plotseling, door een niet goed afgesloten portier, de "plafonniére" in het busje aanfloepte, ontging hem volkomen.
Al met al kregen we in het observatorium van een erg enthousisate gids een melkweg aan feiten en feitjes over het heelal te horen. Om het leuk én aandachtig te houden, was geregeld vragen stellen dus geboden. Een der antwoorden: "Nee, astronomen beamen niet de "stelling" van de Maya´s dat in december 2012 een unieke, slechts eenmaal in 26.000 jaar voorkomende, constellatie der aarde, sterren en Melkweg plaatsvindt... de kalender is nu anders..."
Tja, en dan nu nog de bij mijn trouwe (you dus, anders zou you dit denkelijk niet onder ogen krijgen) inmiddels bekende cliffhanger(s). Uitleg later, vooralsnog zoals gezegd wel met pen, nog niet met blog, tablet of aaipoot te beschrijven...!
Na dit curieuze chocoladebad met lachende deerne kun je de Weleda-lotion wel achterlaten bij Zuster Klivia, niet meer nodig.
BeantwoordenVerwijderenZet hem op gaucho, groetjes Sybren