INGEZONDEN BRIEFJE

Geachte VPRO-redactie,


De kroon (slot) (4)

Graag zou ik verschoond blijven van betweterige reacties zoals Forum onlangs plaatste over m.i. zeer geslaagde series als Bernard, schavuit van Oranje en De Troon. Mijn kronen doen pijn al dat zuur... Ik ben uiteraard voor vrije meningsuiting, maar ik lees een ratjetoe van emoties en irrelevante 'weetjes'. Geen mening. Ik ben van mening - jawel - dat beide series van veel lef, Schwung en vooral verbeelding getuigen. Regisseur Erik de Bruyn bewees dit eerder met zijn prachtfilm 'Wilde Mosselen'.

Als oh zo serieus VPRO-lid geniet ik met volle teugen van de tongue in cheek humor en de visuele pracht van De Troon. Over Hongaarse poesta's galopperende paarden, roze suikertaartpaleizen, heerlijk krom pratende rasactrices als Bianca Krijgsman
en de ravissante Nanette Drazic: komt dat zien! Pennelikkers die een "historisch verantwoorde" weergave van de belevenissen van het koningshuis willen, verwijs ik naar Holland Doc 24, het Rijksarchief of een ander Instituut Voor Droge Kost. De 'f' in het woord film staat voor fictie. Niet voor feit!

INGEROLD

Om je in het modderige mijnenveld van het amateurtoneel te begeven moet je wel Knordier zijn: dikhuidig, morsig en vooral flexibel. Komt dat zien! Van 16-18 april speelt Buurttoneelgroep Muiderpoort een dappere bewerking van een "sprookje" van de wereldberoemde Engelse toneelschrijver Sjakie Spier: Droom Ik Of Ben Ik Wakker?.
Wegens ziekte van iemand valt Knordier halverwege de repetitieperiode in. Hij is er als het ware ingerold. Het stuk bestaat feitelijk uit drie stukken. Teveel uitleggen doe ik niet, maar Knordier speelt afwisselend de meubelmaker Schaaf en een knappe jongen (de lieveling van elfenkoningin Titania). Aangezien Schaaf onderdeel is van een viertal ambachtslui die binnen het toneelstuk "een stukje" willen opvoeren, speelt Knordier óók nog respectievelijk een leeuw die "Grrrr!!!!" gromt en een muur-met-spleet-erin.
Gelukkig heeft Knordier nauwelijks tekst. Nóg gelukkiger: hij speelt de rol van een meubelmaker die het allemaal nauwelijks begrijpt. Dus valt het nauwelijks op als Knordier er weinig van begrijpt. Begrijpt u?
[wordt v e r v o l g d]

Oosterpark in de Achterhoek

Vanmiddag vond mij in Vorden als vriend, verjaardagsgast, supporter en dagjesmens. U leest, de 'V' is in de maand, in dit geval die van 'vorst'. Het vroor dus, maar de zon straalde en de wind blonk (uit door afwezigheid). Een delegatie van zo'n vijftien trouwe discipelen van trainer Willy kwam van heinde en verre om de zestigste verjaardag één hunner luister bij te zetten. Reeds vóór Utrecht werden kleurige vlaggetjes door de treincoupé gedrapeerd. Kado's, appeltaarten en gezang vulden al snel de helft van de wagon.
In contrast met de Mokumse drukte bleek de weldadige stilte in het zonovergoten dorp, één station oostelijk van Zutphen. De Acht Kastelen Loop bleek uit een uiterst overzichtelijk parcours en deelnemersveld te bestaan. Ja, die Vordenaren hebben hun zaakjes goed voor elkaar, misschien mede dankzij de sponsor - een bekende fabrikant van gasfornuizen.
De basisschool heet er De Vordering en het café waar we na afloop van de wedstrijd neerstreken De Herberg, ook al niet zo'n verrassende naam. De jarige wist niet hoe hij het had, na alle taarten moest hij nu de vele kado's zien te verwerken. Gelukkig bood een grote tafel achter in het etablissement uitkomst. Weer terug op station Amsterdam-Amstel stapte hij met drie gevulde AH-tassen over in de metro. Je wordt maar één keer zestig!

Tangosalon

Afgelopen zondag 28 februari was het volle maan. Chili beefde na van een zware aardbeving, India vierde oudjaar door tijdens die laatste dag van de hindoe wintermaand de Holika, 'het kwade', te verbranden en Frankrijk betreurde zo'n zestig doden na een dijkdoorbraak. Nederland leek de dans te ontspringen, maar hier zou de - politieke - aardschok een paar dagen later volgen.

It takes two to tango, in mijn geval een bevriend stel uit Den Haag dat speciaal was overgekomen om een tangosalon te bezoeken. Deze dansstijl niet meester vergezelde ik hen nieuwsgierig naar een zeker adres in de zo fraai-tijdloze Plantagebuurt. In mijn gedachten dwarrelden beelden uit de novelle Spitzen van Thomas Rosenboom rond, boekenweekgeschenk in 2004. Spannende, bijna magere vrouwen. Aantrekking en afwijzing. Bedwelmende melancholie. De grandeur van een milieu waarin ik als maatschappelijke loser niet zou thuishoren. Laat staan mij thuisvoelen. Het viel alleszins mee.

De kletsnatte en gierende rafelranden van de storm in het zuidwesten van Europa deden ons besluiten de tram te nemen. Mijn Haagse vrienden hadden zich bij mij thuis al omgekleed. Hoewel zij de "vederlichte schoentjes" [achterflap van genoemde novelle] pas in de krappe garderobe van het zaaltje aan de Plantage Muidergracht mochten aantrekken, zou hun luchtige outfit dit gure herfstweer niet verdragen. De reis langs slechts twee haltes bracht echter een typische grotestadsworsteling met zich mee: gehannes met een strippenkaarten en natuurlijk vergeten de chipkaart uit te checken. In stijl, jawel, met de sfeer van tango waaraan een zekere obscuriteit niet vreemd is, en daarom niet verbaasd zijn als we straal langs de ingang van de salon drentelen om tweehonderd meter verder de weg eens te gaan vragen.

Nóg meer regen en wind, nóg een tram, nóg meer strippen en chippen. Het huisnummer bleek te klopppen, maar aan de deur ontbreekt elk naambordje of verwijzing dat hier de oudste tangozaal van Amsterdam staat. Met 'oudste' bedoel ik niet de locatie, maar het gegeven dat de oprichters Arjan & Mariannne de tango midden jaren negentig naar Nederland brachten.

Ooit bezocht ik een sauna nabij het Amstelveld. Het was buiten donker, koud en nat, maar het ontbrak deze curieuze vestiging aan een hal. Je stapte zó van straat in het cafégedeelte van de sauna, waar de clientèle halfnaakt dan wel in badjas aan de toog bier, fris en bitterballen nuttigde. Ik moest er even aan denken toen ik mijn natte jas, das en hoed in de garderobe van de tangosalon had gedeponeerd en bijna tegen een innig verstrengeld tangopaar botste. Naarmate de avond vorderde, nam evenredig met de verkeersdrukte op de dansvloer mijn bewondering toe voor al die mannen die zonder binnen- en buitenspiegels hun partner door de zaal manoevreerden.

Leuker woord voor experimenteren: spelen

Kattenbel (met -n, ik heb twee van die poezenbeesten rondlopen): Tekst Tearjerker helder in beeld krijgen lukt nog niet. Ik snap de Kladblok-functie nog niet goed. Komt.... goed!