.... een mooie filmtitel van Jim Jarmusch destijds in de eighties. You kan als intercontinentaal reizende toerist of toeristische reiziger in oorden terecht komen die ik in Europa nooit zou bedenken. Bij terugkeer in het "vakantiedorp" Olmue, waar sinds kort mijn kennissen Edmundo en Choni wonen, bleek zowel voor reismaat Bill als mij de geluidsoverlast te groot en betrokken we een wat luxer "hotel", meer een resort met cabañas, zwembaden, conferentieoord en bol, nee: hol, staande pingpongtafels.
Deze pittige dag vermocht echter niet garanderen dat Bill geen last van een ook in dit ogenschijnlijk vredige resort aanwezige blafhond zou hebben. Ik sliep zelf als een blok in en dòòr ditmaal...
Was hard nodig ook, want 1 mei brachten we in de, zelfs ik heb er nog niet de goede woorden voor, in velerlei opzicht FANTASTISCHE stad Valparaiso door. Werd dus in dit opzicht een onvergetelijke verjaardag, mede dankzij het feit dat èn de zon volop scheen èn de stad de zeer ongebruikelijke rust zelve was, omdat op 1 mei echt àlles behalve wat restaurants en cafè`s gesloten is.
Dat was de avond tevoren, aankomend met 7 uur durende busreis uit La Serena, hèèl anders. Contrast kon niet groter misschien! Middenin spitsuur wurmden Bill, ik en twee rugzakken zich in een kleinere-maat-bus. Op de achterste bank zaten drie gitaristen luidkeels te zingen, te gitaren en hun bedoeling te verbaliseren. Om de 50 meter stopte de bus bij een halte waar zich behalve passagiers telkens luidkeels hun waren (zwarte olijven, koekjes, fruit, blikjes...) aanprijzende ambulante verkopers aanprezen. In de bus uiteraard versterkte muziek uit de boxjes. OVERAL zag ik ruimtes propvol mensen, de straten, de andere bussen, de winkels, de cafè`s.... En wij intussen proberen de antwoorden te verstaan op onze vraag WAAR we eruit moesten! Iedereen even geduldig als vriendelijk als onaangedaan door deze kakafonische heksenketel. Chilenen:
cool, man!
Voor nu vast wat foto´s, ik beloof - dan niet via het blog, dan wie andere publicatie, verder op Valparaiso in te gaan. Het gane mij goed, ik wens het you ook. Mijn privèzwembad roept! Ja, op de cactusfoto zie ik er belachelijk kortbenig uit, maar op die de haven met zangboekje Weespertrekvaartmannenkoor dus NIET.
