Dierbare lezer, dit artikel is het eerste van een hopelijk lange serie over een van mijn passies: bijzondere muziekjes. Zonder regelmaat, mét zangzaad en elpeepraat! Veel genoegen!
[deel 1.]
Geen wonder dat je man niet kent. Net als muzikale groot-of kleinheden als Nusrat Fateh Ali Khan, resp. Chuck Gallegas & the Fabulous Cyclones (onbekend van het pareltje Chili Beans) kende zelfs muziekverzamelaar Knordier de Ethiopiër uit de kop van dit blogje niet. Tot deze week mede-hardloopster E. mij attendeerde op de film Broken Flowers van Jim Jarmusch. Je weet wel, waarin Bill Murray een man speelt, Don Johnston, die besluit zijn vijf ex-geliefdes met een onverwacht bezoek te vereren, na het vermoeden is gerezen dat één van hen de moeder van zijn onbekende zoon is. Tussendoor zien we Bill/Don wezenloos, somber dan wel onbewogen in hotelkamers zitten.
Telkens wanneer Bill met zijn steil uitgestreken gezicht in z'n auto is gestapt om naar de volgende dame te rijden, zet hij een cassettebandje aan. We horen een weemoedig wiegende deun die precies voor de scène gecomponeerd lijkt te zijn omdat zij haar zo treffend ondersteunt. De waardige lulligheid van Murray krijgt extra kracht doordat het liedje telkens lijkt te stoppen-maar-niet-heus. Gelijk de acteur in deze tragikomedie steeds op het punt lijkt te staan aan zijn twijfel toe te geven en de hele operatie af te breken, dreutelt het instrumentale deuntje door, stokt... en strompelt weer verder. Pas als Bill bij z'n volgende ex parkeert en z'n zoveelste bos bloemen van de achterbank pakt, valt de muziek stil.
Kan geen toeval zijn dat het liedje (Metche Dershe) in het Engels heet: 'When Am I Going To Reach There?'
Luisteren? Klik of plak https://www.youtube.com/watch?v=sxoYKHqv2h0
Geen opmerkingen:
Een reactie posten